Jaaa! Het is zover! Na lang en hard werken kan ik jullie nu eindelijk meer vertellen over Mijn wereld vol boeken. En dan bedoel ik dus de nieuwe, verbeterde versie van de eerste Mijn wereld vol boeken van afgelopen jaar. Jullie waren daar zó enthousiast over, dat ik in januari al de vraag kreeg of ik voor 2022 opnieuw een reading journal ging maken. Dat is gelukt! De test-lezers hebben hun feedback gegeven, de puntjes zijn op de 'i' gezet en de proefdruk is binnen. Ik ben super trots op het eindresultaat, want het is nog gaver geworden dan het eerste! Wil jij alles weten over de afwerking van het boek, de inhoud en upgrades? Lees dan snel verder!

Meltdowns en shutdowns zijn het meest 'problematische' gedrag dat iemand met autisme kan vertonen. Als een autist vaak genoeg last heeft van meltdowns/shutdowns, komt de hulpverlening op gang. Dat komt omdat dit gedrag aan de buitenkant vaak goed zichtbaar is voor neurotypischen, terwijl het échte probleem zich vóór een meltdown afspeelt. Wat het precies is en hoe je iemand het beste kunt helpen, wil ik graag uitleggen in deze blog.

Toen ik De Grand Tour Van Henry Montague oppakte, had ik nooit verwacht het zo leuk te vinden. Sinds ik YA ontdekt heb, lees ik eigenlijk amper nog historische boeken, terwijl ik die vroeger erg leuk vond. Het eerste deel van de Montague-kronieken zat vol spanning en diversiteit. Ik werd helemaal meegesleept. Daardoor was ik ook enorm benieuwd naar het vervolgdeel. Ik contacteerde uitgeverij Blossom Books, en niet veel later viel De Expeditie Van Felicity Montague op mijn deurmat om te gaan recenseren. Dit boek wordt vanuit het perspectief van Henry's zus verteld. Of ik hier net zo enthousiast over ben, lees je in deze blogpost.

Het nieuwe schooljaar is van start. Eentje waarin ik ook daadwerkelijk naar school zal moeten om mijn diploma uiteindelijk te kunnen halen. Maar lukt dat eigenlijk wel? Is die hele autistische burn-out al wel over, en zo nee, wanneer is het dan zover? En hoe zit het eigenlijk met alle dingen die blijven veranderen door de coronapandemie? Ik heb stress en twijfels, die ik de dag voor mijn negentiende verjaardag onder woorden bracht in deze blogpost.

Laura Diane ken je misschien wel van haar duologie die bestaat uit Als de nacht eindigt en Als de morgen begint. Dit is een gave dystopische serie, die niet onderdoet voor grote Amerikaanse titels. Toen bekend werd dat er een nieuw verhaal van haar hand zou verschijnen, was ik dus ook razend benieuwd. Voor Ivelle maakt Laura een uitstapje naar een ander genre, namelijk urban fantasy. Dat is een genre waarin de wereld op de onze is gebaseerd, met een aantal fantasy elementen erin verwerkt. Ivelle is geschreven tijdens de corona-lockdown en zou dicht bij de auteur liggen. Belooft veel goeds, en ik ga je vertellen of Laura mijn hoge verwachtingen heeft kunnen waarmaken.

Tahereh Mafi is één van mijn favoriete auteurs. Ze schreef de bekende dystopische Vrees me serie, maar maakte een uitstapje naar contemporary met Een bijna eindeloze afstand. Dat boek vond ik ontzettend mooi, mede doordat het gebaseerd is op ervaringen uit Taherehs verleden. Onlangs kwam er opnieuw een contemporary van haar hand, en ik ontving het om te recenseren. Een intens gelukkig gevoel zou een emotionele rollercoaster zijn en in combinatie met de poëtische schrijfstijl klonk mij dat erg goed in de oren.