Het is middenin de zomer en dus is het tijd voor... Nee, geen ijsjes, maar de najaarsbrochures van onze favo uitgeverijen! Ik ben dol op vooruitblikken en mijn verlanglijstje bomvol boeken zetten die nog helemaal niet verschenen zijn. Dat kan gelukkig heel makkelijk dankzij de catalogi die veel uitgeverijen online zetten. Ze zijn vooral bedoeld om boekhandelaren op de hoogte te stellen van het aanbod, zodat die het kunnen inkopen. Maar voor ons is het natuurlijk net zo leuk om al even een blik te werpen op al het moois dat komen gaat.

Graphic novels worden steeds bekender. Het zijn een soort stripboeken, maar dan vaker over serieuzere onderwerpen. Vooral tieners die niet zo dol zijn op lezen maar wel íets moeten lezen van school zijn er gek op. Ook op Instagram zie ik ze vaker langskomen, en dus wilde ik er een paar gaan lezen. Toen ik echter op zoek ging naar leuke graphic novels, viel het aanbod me tegen. Vooral als je zoekt naar Nederlandstalige graphic novels. Bovendien is er nergens echt een handig overzicht met welke er zijn binnen het YA-genre waar ik zo gek op ben. Dus besloot ik dat overzicht zelf maar te maken. Deze blogpost is daarvan het resultaat.

Wie iets langer in autistenland rondreist, komt al snel het woord 'stimmen' tegen. Het zou iets zijn wat elke autist doet. Ik doe het ook, al wist ik heel lang niet dat het zo heette. Maar waarom stimmen we eigenlijk? En wat houdt het in? Ik ga proberen meer duidelijkheid te geven, met behulp van voorbeelden uit mijn (dagelijks) leven.

Toen ik Lily op Instagram langs zag komen, werd ik meteen enorm nieuwsgierig. Dit boek klonk namelijk precies als het soort verhaal waar ik helemaal gek op ben. Het is een dystopische YA én komt van eigen bodem. Gauw zette ik het op mijn verlanglijstje. Niet veel later kreeg ik ineens een berichtje van New Book Collective (een organisatie die o.a. de promotie voor een aantal uitgeverijen regelt); of ik misschien interesse had om het boek te recenseren. Euh, ja natuurlijk! Zo kwam het dat dit boek op mijn deurmat belandde en ik jullie nu van mijn mening ga voorzien. Want of al mijn verwachtingen uitkwamen...

Na Emmelies debuut Het Hart van de Adelaar wilde ik alleen nog maar meer van haar lezen. Haar eerste boek vond ik namelijk geweldig en gelukkig hoefde ik niet eens zo heel lang te wachten tot er een nieuw werk verscheen. De Woestijndief is een eerste deel uit een duologie, wat betekent dat we in september alweer verder kunnen lezen. Ik ontving van de uitgeverij een recensie-exemplaar, waar ik ze enorm dankbaar voor ben. Uiteraard heeft dat mijn mening en recensie niet beïnvloed.

Autisme beschrijf ik vaak als beperking, ook op de beginpagina van deze autisme-blogs. Maar is het wel een beperking, of kunnen we het beter anders noemen? Want ben ík beperkt, of wórd ik beperkt door de samenleving? Er zijn meerdere standpunten en meningen over, en die ga ik onder de loep nemen.