Kort verhaal: De Stiefkinderen

De Stiefkinderen

Er was eens…

…een meisje dat Ella heette. Ze dacht nog elke dag aan haar moeder, die haar borstkanker niet had overleefd. Haar vader was met een nieuwe vrouw getrouwd. Haar stiefmoeder had haar twee dochters meegenomen en zo vormden ze een samengesteld gezin. De twee meisjes pestten Ella en pakten alles van haar af. Ze jatten haar merkkleding, ruilden hun oude mobieltjes om met haar smartphone en ga zo maar door. Nadat ook haar vader door een auto-ongeluk om het leven was gekomen, werd het leven thuis voor Ella nog vervelender. Ze moest in de tochtige garage slapen en als ze te eten wilde, moest ze daarvoor werken. Haar stiefmoeder was heel perfectionistisch en als ze het schoonmaakwerk van Ella niet goed genoeg vond, moest het hele huis weer opnieuw.

Doordat ze zo druk was met schoonmaken voor haar stiefmoeder en het ontwijken van haar stiefzusjes, had Ella geen tijd meer voor huiswerk en ze haalde slechte cijfers. Ze ging niveaus omlaag en bleef een keer zitten. Ze had helemaal geen zin meer in school. Door steeds van klas te veranderen, kon ze nooit goede vrienden maken. En omdat alle mooie spullen Ella werd afgenomen, werd ze flink gepest.

Op een dag besloot ze tijdens natuurkunde dat ze best wat anders kon doen dan naar de docent luisteren. Ze opende een nieuw tabblad op haar laptop en logde in bij een chatroom. Ze ontmoette er Winter en Rachel. Zij hadden ook geen zin in hun lessen. Ze mopperden over schoolwerk, het weer en dat ze zo weinig vrije tijd hadden. Ze spraken af om elke schooldag rond twee uur samen te chatten.

Na een paar maanden voelde Ella zich online meer op haar gemak dan in het echte leven. De meiden hadden de chattijden al een tijdje terug ruimer gemaakt. Ze waren bijna de hele schooldag met elkaar online. Eindelijk had Ella een lichtpuntje gevonden in haar verschrikkelijke leven.

Op een dag zaten de meiden te chatten.

Ella: Ik zou de hele dag met jullie willen chatten, niet alleen op school… ☹️

Winter: Oh, maar na het huiswerk kunnen we nog wel thuis chatten, toch?

Rachel: Haha, huiswerk, wat is dat? 😂 Ik kan altijd wel chatten, behalve tijdens etenstijd.

Ella: Nee, ik kan niet thuis.

Winter: Waarom niet? Maak jij wel huiswerk dan? 😂

Ella: Nee, maar ik heb geen internet thuis. 🙄

Rachel: Ik kon eerst alleen internet gebruiken voor de schoolsite, de rest was geblokkeerd. Ik mag van mijn stiefmoeder geen contact met mensen. Maar ik heb haar systeem gehackt. 😏

Winter: Huh? Hoezo dat dan?

Rachel: Ik mag en kan onze flat niet verlaten. Dus tijd genoeg om mezelf te leren hacken. 🤷

Ella: Jeetje, heb jij ook al zo’n stomme stiefmoeder... Ik moet van de mijne elke dag schoonmaken en andere huishoudelijke klusjes doen. Ze zit me altijd vanaf de bank te commanderen. Maar als ik het niet doe, krijg ik geen eten. 😬

Winter: Goh, ik heb ook een stiefmoeder. Ik mag van haar nooit make-up gebruiken en zo. Ze kan er niet tegen als ik er mooier uitzie dan haar. Soms draait ze door en slaat ze me, zodat ik door de wonden lelijk wordt. 😟 Ze heeft heel veel plastisch chirurgische ingrepen laten doen om mooier te worden.

Rachel: Nou, gelukkig hebben we elkaar. 🤗

De meiden chatten daarna veel vaker over persoonlijke dingen. Ze sleepten elkaar erdoorheen. Ella dacht tijdens het schoonmaken vaak aan Winter en Rachel, die het allebei ook zo slecht hadden. Rachel die niet van de flat op de bovenste verdieping af mocht, en Winter die sinds kort zelfs was gevlucht voor haar stiefmoeder en sindsdien het eten verzorgde bij de brandweer en in ruil daarvoor onderdak kreeg.

Vijf weken later kwam Michel naar haar toe terwijl ze bij haar kluisje stond. ‘Hey,’ zei hij, ‘vorige week vond ik een gymschoen bij de kleedkamers. Ik ben alle meiden uit onze klas al langs geweest, maar hij is van niemand. Toen bleef jij over, dus ik vroeg me af of hij van jou was.’ Ella keek naar de schoen. Hij kwam haar heel bekend voor. ‘Wacht even, dan kijk ik even in mijn kluisje of ik hem mis.’ zei ze. Ze vond de rechterschoen in haar kluisje, maar de linker was spoorloos.

‘Oh,’ zei Michel, ‘ik zie het al, hij is van jou.’ Hij gaf haar de schoen terug. ‘Wat gek eigenlijk, dat ik je niet eerder heb opgemerkt. Je zat vorig jaar niet in onze klas, toch?’

‘Nee,’ zei Ella, ‘dat klopt. Ik moest het jaar overdoen.’

‘Hoe komt dat?’ vroeg Michel. Iets aan hem zorgde ervoor dat Ella hem over haar thuissituatie wilde vertellen. Hij nam echt de tijd om te luisteren, en die ogen…

‘Ik heb thuis geen tijd voor huiswerk, omdat ik van mijn stiefmoeder elk vrij moment moet besteden aan schoonmaken. Anders krijg ik geen eten.’

‘Goh, Ella, wat erg! Heb je dat nooit aan iemand verteld? Dit valt gewoon onder kindermishandeling, hoor!’

‘Nee, ik durf dat niet… Straks gaat ze me ook nog slaan als ze erachter komt…’

‘Kom mee, we gaan nu naar de directeur. Dit kan zo niet doorgaan.’

Michel sleepte Ella mee naar de directeur. Hij legde hem uit welke problemen Ella thuis had. De directeur belde gelijk jeugdzorg. Die avond sliep Ella bij Michel, want naar huis gaan durfde ze niet meer. Jeugdzorg regelde al snel een opvang voor haar. Ze kreeg een pleeggezin toegewezen. Ella vertelde hierover aan haar online vriendinnen. Winter en Rachel waren heel blij voor Ella, maar wisten niet hoe zo zoiets voor henzelf moesten regelen. Toen Ella op een dag aan haar pleegmoeder over Winter en Rachel vertelde, reageerde ze heel stellig; ‘Geef Winter maar dit adres, dan mag ze hierheen komen. Misschien wil een brandweerman haar wel brengen. Voor Rachel bel ik direct de jeugdzorg. Waar woont ze?’

Die avond nog kwam Winter aan bij Ella’s nieuwe huis. De meiden vlogen elkaar om de hals. Drie weken later kwam ook Rachel bij hun wonen. Nadat de politie haar uit de flat had bevrijd en de rechter had besloten dat ze niet meer bij haar stiefmoeder kon wonen, had Rachel gevraagd of ze bij Ella en Winter mocht intrekken. Dat was geen probleem geweest. De drie meiden kregen therapie om hun trauma’s te verwerken, haalden hun diploma’s en gingen studeren. Ella kreeg een relatie met Michel en ook Winter en Rachel werden verliefd. Langzaamaan herstelden ze en bouwden hun eigen leven op. Ze zeiden hun pleegmoeder vaarwel, en gingen samen op kamers wonen.

En ze leefden nog lang en gelukkig.