Recensie | Zomerburen

Waar het over gaat

Wanneer haar vriendje plots naar Australië vertrekt, blijft Olivia verdwaasd achter. In een opwelling besluit ze naar haar opa en oma in Drenthe te gaan, om daar haar vakantie door te brengen. Haar hele toekomstplan valt in duigen. Zit samen met Niels gaan wonen en Nederlands studeren er nog wel in? En was dat eigenlijk wel een goed plan? Gelukkig kan ze haar twijfels delen met het buurmeisje van haar opa en oma, Ilse, met wie ze dagelijks afspreekt. Langzaam wordt ze weer wat vrolijker. Kan dat ook te maken hebben met Ilse en haar lieve lach, waar ze steeds maar aan moet denken?

De schrijfstijl en personages

In het boek volg je Olivia. Ondanks dat het in hij/zij vorm is geschreven, krijg je veel van haar gedachtes mee. De zinnen in het boek zijn soms wat kort, net als de hoofdstukken en eigenlijk gewoon het hele boek. Ik wil nog veel meer lezen van de geweldige personages, als is het wel een prima afgerond verhaal. Het las heerlijk simpel weg, en het was geen moment saai. Het is wat makkelijker dan ik gewend ben, maar het grote voordeel hieraan is, is dat er daardoor meer jongeren zijn die het zullen (uit)lezen. Af en toe had ik wat moeite om in een dialoog te ontdekken wie wat zei, maar als ik het dan opnieuw las, kwam ik er vaak wel achter.

Voor een dunner boek als dit, zijn er behoorlijk wat personages. Familieleden, maar voornamelijk veel vrienden. Binnen het vriendengroepje van Ilse merkte ik niet erg veel verschil tussen de personages, ze hadden allemaal wat minder diepgang. Bij het vriendengroepje van Olivia had ik dit wel, ook doordat er veel wordt gezegd in een chat waardoor je een goed verschil merkt door hoe ze reageren of dingen schrijven. Dit vind ik erg knap gedaan. Olivia is een erg leuk hoofdpersoon die heel echt overkomt door allerlei kleine dingen. Dit is net zo bij Ilse, waarvan ik zou willen dat ze echt bestond.

Mijn mening

Mocht het nog niet zijn opgevallen: ik vond het echt een heerlijk boek. Ik herkende soms ook mijn eigen twijfels erin. Dat is waarschijnlijk ook wat de meeste jongeren zal aanspreken, want wie twijfelt er op onze leeftijd nou niet over de toekomst?

Daarnaast heb ik veel geleerd over LHBTQIAP+. Wat sommige van deze letters betekenen, bijvoorbeeld. En met welke negatieve ervaringen deze mensen moeten dealen. Het is een belangrijk onderwerp in het boek, maar ik vond het niet te overheersend. Wel komt er een scène in het boek voor waarvoor trigger warnings voor homohaat/homofobie op hun plaats zijn (die gelukkig ook voorin het boek te vinden zijn, en ook achterin staat extra informatie).

Het einde was vrij voorspelbaar, maar de weg ernaartoe is zo heerlijk om te lezen dat dit me niet stoorde.

Gekke feitjes speelden een belangrijke rol. In het begin vond ik dit grappig, maar op een gegeven moment vond ik het wat teveel worden. Iets minder feitjes en iets meer diepgang in de gesprekken was voor mij niet erg geweest.

Ook wil ik even een virtueel applausje geven voor de diversiteit in dit boek, die heel natuurlijk overkwam. Soms heb je in boeken diversiteit 'omdat dat tegenwoordig maar moet' en dat merk je dan ook tijdens het lezen. Hierin was dit totaal niet zo, het was gewoon een goede afspiegeling van de maatschappij. Niet alleen in seksualiteiten, maar er zijn ook mensen met een buitenlandse achtergrond of een niet-witte huidskleur.

Oh, en het speelt zich dus af in Drenthe, hè? Dat betekent vet veel woorden uit het dialect, waar godszijdank een woordenlijst van achterin staat. En het geeft een heel intieme sfeer, heerlijk! Schuurfeesten en hooibalen in plaats van drukke discotheken met felle lichten. Hele stukken fietsen om ergens te komen, in plaats van een kort stukje met het OV. Lekker eens wat anders en het lijkt me ook erg leuk voor alle mensen die níet in de randstad wonen.

Kortom; genoeg punten om dit boek zo snel mogelijk aan je te-lezen-lijstje toe te voegen als je het mij vraagt. Ik geef het boek in elk geval vast ★★★★,5. En ik duim enorm dat Rianne snel nog een boek gaat schrijven!