Recensie | De expeditie van Felicity Montague

Waar het over gaat

In het eerste boek hebben we al kennis gemaakt met Felicity. Ze is de slimme, verstandige zus van Henry, wiens droom om arts te worden nooit serieus genomen wordt. Om een leven als getrouwde huisvrouw te ontvluchten, reist ze met een mysterieuze vrouw naar Duitsland om een beroemd arts te vragen om een baan. Als blijkt dat die onbekende een dubbele agenda heeft, zet dat al snel een nieuw avontuur op gang.

Wat ik ervan vond

Waar ik me soms aan Felicity's betweterigheid irriteerde in boek één, kon ik haar gedachtegang in dit boek veel beter volgen. Ze is een sterk personage met een duidelijk doel voor ogen waar vrijwel alles voor moet wijken. Hierdoor is ze zo verblind dat ze niet doorheeft wat de motieven zijn van de mensen om haar heen. Ze vergeet wel eens dat mensen ook aardig en behulpzaam kunnen zijn, of juist ineens het tegenovergestelde. Gelukkig ontdekt ze dit gaandeweg haar reis vordert. 

Naast Felicity en de oude bekenden uit De Grand Tour Van Henry Montague, leren we nog een aantal nieuwe personages kennen. Zij zijn allemaal gelaagd en realistisch beschreven, hebben een doel in het verhaal waardoor niemand 'overbodig' voelt, en hebben een duidelijke persoonlijkheid. Niemand is hetzelfde, wat erg fijn is en niet bij alle bijpersonages in boeken even goed lukt.

Dit boek vergt soms wel wat doorzettingsvermogen om door te lezen. Net als bij boek één was de inleiding wat aan de lange kant en liet de spanning even op zich wachten. De personages werden op deze manier goed neergezet, maar soms was het wat saai en langdradig. De hoofdstukken zijn vrij lang, waardoor je niet snel even een hoofdstukje tussendoor leest. Bovendien bevat het boek vrij lange zinnen met soms wat ingewikkelde woorden. Het is een fijn boek, maar je moet er wel echt even voor gaan zitten en je aandacht erbij houden. Ik las dit boek liever overdag dan voor het slapengaan.

In het boek speelt een bepaald dier een belangrijke rol. Dit dier maakte het soms wel wat onrealistisch, omdat die in onze wereld niet bestaat. Of het heeft normaal een andere naam, of het is uitgestorven, dat kan ook. Dit werd niet echt duidelijk, ook niet bij de achtergrondinformatie achterin, en dat vond ik wel erg jammer.

Mijn conclusie

Wat dit boek voor mij extra interessant maakte, was dat Felicity behoorlijk wat autistische kenmerken heeft. Ze haat het om geknuffeld te worden, begrijpt niet veel van sociaal gedoe, is een ramp op feestjes en heeft een duidelijke speciale interesse in geneeskunde. Vooral in hoofdstuk drie wilde ik het liefst allerlei zinnen onderstrepen die ik qua gevoel enorm herkende. Ik denk niet dat veel lezers dit zullen zien in het boek, net zoals niet iedereen van mij verwacht dat ik autistisch ben. Ik vond het echt leuk dat ik zoveel raakvlakken had met een personage.

De Expeditie Van Felicity Montague is een prima vervolg op het eerste boek. Soms zijn vervolgdelen minder spannend. Vooral als het een trilogie is zie je vaak dat deel twee een beetje achterblijft. Dat had ik bij dit boek totaal niet. Wat mij betreft zijn boek één en twee even goed. Ik moest even wennen aan de wisseling in perspectief. Ook had ik gehoopt dat de inleiding wat korter zou zijn omdat we nu al meer personages en de leefomgeving kenden. Ik vond Felicity in het eerste deel al ontzettend leuk, en dat werd alleen maar meer in dit boek. Vond je De Grand Tour Van Henry Montague leuk om te lezen? Dan raad ik ook zeker dit vervolg aan. Als je eens een historisch boek wilt lezen dat niet al te ingewikkeld en zwaar is, maar ook boordevol diversiteit zit, dan is deze serie echt een must read.

Van mij krijgen beide boeken 4★. Vrijwel al mijn favoriete boek-ingrediënten zijn aanwezig, alleen de vlotheid qua schrijfstijl ontbreekt voor mij een beetje. 

Sterren overzicht

In dit overzicht geef ik van meerdere punten/ingrediënten een beoordeling. Zo kun je snel en makkelijk zien hoe mijn uiteindelijke beoordeling is opgebouwd.

verhaal ★★★★

personages ★★★★★

wereld ★★★★★

schrijfstijl ★★★