Recensie | Lore

Waar het over gaat

Elke zeven jaar vindt de Agon plaats. Tijdens deze week komen negen goden op aarde in een sterfelijke gedaante. Ze moeten zien te overleven terwijl afstammelingen van andere goden hen proberen te doden. Als een jager een god dood, neemt hij namelijk de kracht en onsterfelijkheid over en wordt de nieuwe god. Veel oorspronkelijke goden zijn al dood, en de nieuwe Agon staat op het punt te beginnen.

De jonge Lore heeft gezworen nooit meer mee te doen aan de Agon nadat een rivaliserende bloedlijn haar familie vermoorde. Jarenlang heeft ze haar afkomst genegeerd. Wanneer de nieuwe Agon begint in haar woonplaats New York City, zoeken twee goden haar hulp op. Castor, een oude vriend waarvan ze dacht dat hij dood was, en Athene, één van de laatste oorspronkelijke goden die ernstig gewond is. Binnen de kortste keren wordt Lore meegesleurd in de strijd. Wie zal deze Agon overleven? 

Wat ik ervan vond

De tekst op het achterflap vond ik in het begin wat ingewikkeld klinken. Dat leek me logisch, want hoe vat je een boek van bijna 600 pagina's zo kort samen? Ik ging ervan uit dat het allemaal wel duidelijk zou worden als ik eenmaal was begonnen met lezen. Helaas was dat voor mij niet het geval. Alle personages hadden een hele voorgeschiedenis met elkaar. Die werd wel verteld, maar ik kon er geen wijs uit worden. Alle verhalen en alle namen werden één grote brij in mijn hoofd. Zelfs de verklarende woordenlijst en de lijst met personages konden mij niet helpen. Als een oorspronkelijke god wordt gedood en een sterveling zijn krachten krijgt, mag diegene een nieuwe naam kiezen. Met als gevolg; drie namen voor één god. Soms wordt een god namelijk nog bij de sterfelijke naam genoemd, dan weer bij de nieuwe naam en soms ook bij de naam van de god die die heeft gedood. En als er daarvoor nog een andere sterveling diezelfde god had gedood, heb je dus nóg meer namen om rekening mee te houden. Kort gezegd; ik snapte vaak niet meer wie nu wie was. Ik ben iemand die immers al in de war raakt wanneer twee personages een naam hebben met dezelfde beginletter...

Gelukkig waren er een aantal personages die ik op een gegeven moment wél herkende. Waaronder de hoofdpersoon Lore. Zij is een echte stoere meid die niet bang is om een gevecht in te duiken. Ik vond haar soms wat impulsief, maar ze geeft duidelijk om de mensen om haar heen. Om Miles, bijvoorbeeld. Hij is een vriend die bij haar in het gebouw woont, die door de gebeurtenissen wordt meegezogen in het voor hem onbekende strijdgewoel van de Agon. Hij is erg loyaal en behulpzaam. Dan is er nog Athene, één van de oorspronkelijke goden, die er alles aan doet om te overleven. Ze is erg sterk, maar soms komt ze wat harteloos over. Wat wil je ook, met iemand die al een eeuwigheid in strijd leeft? Ook Castor, de jeugdvriend van Lore en nu een nieuwe god, is een bijzonder personage. Hij weet nog niet helemaal hoe hij zijn krachten moet gebruiken, wat ik erg aandoenlijk vond. 

Toch voelde voor mij alles erg oppervlakkig. Ik kwam er niet in, waardoor plottwists me niet veel deden. Ik miste omschrijvingen van de ruimte. Het ene moment zijn ze hier en een zin later ineens tien meter verder. Ik kon niet goed voor me zien hoe de omgeving eruit zag, waardoor ik mijn best moest doen om te begrijpen wat ik las. Dat, in combinatie met met de vele namen en personages met weinig diepgang, zorgden ervoor dat ik dit boek uiteindelijk aan de kant heb gelegd. Ik heb echt mijn best gedaan, maar na vierhonderd pagina's te hebben geworsteld, gaf ik het op. Het haalde mijn hele leesplezier weg, en daar baalde ik van. Ik sprak hierover met iemand die tijdens haar studie een hoop heeft geleerd over de Griekse mythologie. Zij vond dit boek fantastisch. We kwamen tot de conclusie dat het best lastig te volgen is als je de basis niet kent. Bepaalde gebruiken, normen en waarden en achtergrondverhalen heb je enigzins nodig om dit boek echt goed tot je te kunnen nemen. 

Mijn conclusie

Dit boek was helaas niet voor mij weggelegd. Daar baal ik enorm van, want ik heb maanden naar dit boek uitgekeken en deze uitgave is werkelijk schitterend. Maar hoe verder ik las, hoe minder ik ervan begreep. De schrijfstijl zoog me niet mee, de personages voelden afstandelijk en de wereld zag ik niet voor me. Ik heb echt geprobeerd het boek uit te lezen, juist omdat ik graag een goede recensie wilde schrijven. Zodra lezen voor mij een 'moeten' gaat worden in plaats van ontspanning, weet ik echter dat er iets fout gaat en kies ik ervoor eerder te stoppen.

Maar laat je niet alleen door mijn recensie leiden. Ik ben ervan overtuigd dat veel lezers dit boek juist wél helemaal het einde zullen vinden. Lezers die al meer weten van Griekse mythologie. Lezers die houden van ingewikkelde werelden. Lezers die minder beschrijvingen nodig hebben om iets voor zich te zien. Lees daarom zeker ook eens deze recensie van young-adults.nl. 

Voor mijn persoonlijke leeservaring krijgt dit boek van mij 1★. Dit was gewoon niet voor mij weggelegd.

Sterren overzicht

In dit overzicht geef ik van meerdere punten/ingrediënten een beoordeling. Zo kun je snel en makkelijk zien hoe mijn uiteindelijke beoordeling is opgebouwd.

verhaal ★★

personages ★

wereld ★

schrijfstijl ★